Cirueña
Door: Emmy
22 Mei 2016 | Spanje, Ventosa
Begeleid door Mexicaanse rancheras schrijf ik dit korte verslagje, in de Albergue de la Virgen de Guadalupe. De herbergier heeft twee jaar in Mexico gewoond, vandaar. Een bijzondere man, met een staartje. In de winter woont hij in San Sebastián, waar hij schildert. Elke dag ontmoet ik wel mensen met een bijzonder verhaal, ik kan er straks een boek over volschrijven.
Over de weg vandaag, 24 km. door min of meer vlak land, valt niet zoveel te vertellen. Regenachtig, dus veel modderpaden, dikke rode klei onder de schoenen, die er langzamerhand niet meer uitzien (zie foto). Morgen hopelijk in SantomDomingo, om de kippen in de kerk te zien.
Over de weg vandaag, 24 km. door min of meer vlak land, valt niet zoveel te vertellen. Regenachtig, dus veel modderpaden, dikke rode klei onder de schoenen, die er langzamerhand niet meer uitzien (zie foto). Morgen hopelijk in SantomDomingo, om de kippen in de kerk te zien.
-
22 Mei 2016 - 16:29
Yolande:
Alvast even een toelichting op de kippen:
De kerk is van Santo Domingo is vooral bekend vanwege het hok binnen de kerk met daarin een levende kip en haan. Dat houdt verband met misschien wel de bekendste legende van de hele camino. Volgens de overlevering trok een Duits gezin, bestaande uit vader, moeder en een zoon naar Santiago. Tijdens hun verblijf in Santo Domingo werd de herbergiersdochter verliefd op de zoon, die echter andere zaken aan zijn hoofd had en haar avances afwees. Afgewezen, sloeg haar liefde om in haat en zij zon op wraak. Zij verborg een kostbare beker in de bagage van de jongen en beschuldigde hem van diefstal. De jongen werd veroordeeld en opgehangen. Toen de diepbedroefde ouders een laatste blik op hun terechtgestelde zoon wilden werpen, zei hij dat hij nog leefde omdat Sint Jacobus zijn voeten ondersteunde. De opgetogen ouders liepen meteen naar de rechter die hun zoon had veroordeeld en vertelden wat er gebeurd was. De rechter, die net een gebraden haan en een kip at, wilde hen niet geloven en zei: “Uw zoon is net zo levend als de kip en de haan op mijn bord”. Meteen daarop kregen de beide vogels hun veren terug en vlogen luid kakelend van de tafel af. De rechter, overtuigd, liet de jongen losmaken en de herbergiersdochter werd in zijn plaats opgehangen. Sindsdien hebben er steeds een levende haan en kip een plaats gekregen in de kerk. -
22 Mei 2016 - 16:52
Yolande:
En nu dus maar hopen dat je ze morgen ziet :-) -
22 Mei 2016 - 18:02
Oso:
Prachtig verhaal vanuit die zware vette rode Rioja klei! Al dat vocht zal de groei van de wijnranken ongetwijfeld ten goede komen. Dank! -
22 Mei 2016 - 19:39
Liesbeth:
Brrrr, wat een verhaal.
Hopelijk morgen beter weer! -
22 Mei 2016 - 21:38
Martien:
De camino als huiskamer van Europa. Met gevogelte van allerlei pluimage. Daarbij zijn de kippen (en de haan) in Santi Domingo bij inbegrepen. Hopelijk schijnt de zon weer. Niets zo fijn als lekker liggen langs de knat van de weg. Zon op je kop, een deuntje in je hoofd. -
23 Mei 2016 - 10:39
Edith:
Als ze maar lekker lopen, je schoenen. En wel lastig, als je je tanden kwijt bent ;)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
